Üşürken içimdeki baharlar
Sanki yaza dönmüş iklimler gibi
Sevgi ile okşanan bu kalbim
Çoğalıp aşka döndü şimdi.
Gün geçtikce ısınıyorum
Arzum, kollarımla sarayım
Hiç bırakmayayım diyorum
İlk gördüğüm gibi değil kalbi.
Güzelliğinden bahsetmeyeceğim
Alışagelmiş bir ruh haznesi var
Çekilmez ne varsa onda iyileşiyor
Bazen insanın günü gün olmaz ya;
İşte onu her görüşümde,
Bütün içimdeki yaralar
Kendiliğinden iyileşiveriyor.
Atılacak ne varsa kalbimin içinde
Düşünmeksizin attım, bir tek o hariç.
Yakup Icik
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder